ΓΙΑΤΙ ΠΕΘΑΙΝΟΥΝ ΟΙ ΝΕΟΣΣΟΙ

Δεν τοποθετώ μια φωλιά στις γωνίες των κλουβιών. Αυτό, περιορίζει την πρόσβαση στους γονείς μόνο από το κέντρο, λόγω του ότι η φωλιά ακουμπάει από τα πλάγια στους «τοίχους» του κλουβιού και έτσι δεν τους επιτρέπεται να φθάσουν τους νεοσσούς που βρίσκονται στην πίσω, μακρινή πλευρά. Αρχικά, χρησιμοποιώ φωλιές διαμέτρου 4 ιντσών (10 εκατοστά), έτσι ώστε τα θηλυκά, να μπορούν να χτίσουν τη φωλιά τους και να επωάσουν. Εάν εκκολαφθούν 3 ή περισσότερα αβγά, αλλάζω την φωλιά με μια των 5 ιντσών (12,5 εκατοστά), όταν οι νεοσσοί είναι μιας εβδομάδας. Γεμίζω τον πάτο της νέας φωλιάς με αρκετό φρέσκο υλικό, μέχρι περίπου Ύ της ίντσας (1,9 εκατοστά) κάτω από το χείλος. Σιγουρεύομαι ότι στην περιοχή που βρίσκονται οι νεοσσοί, δεν δημιουργείται βαθούλωμα αλλά μια επίπεδη επιφάνεια, έτσι ώστε να βρίσκονται όλοι στο ίδιο επίπεδο. Συχνά ξεχνάμε ότι ο μικρότερος νεοσσός, βρίσκεται συνήθως στο βαθύτερο σημείο της φωλιάς, έχοντας έτσι μικρότερες πιθανότητες επιβίωσής.

Γιατί μόνο Ύ της ίντσας από το χείλος; Μετά από περίπου 10 ημέρες, τα μωρά από ένα φυσικό ένστικτο για να κρατήσουν καθαρή τη φωλιά τους, βγάζουν τους μικρούς πισινούς τους στην άκρη της φωλιάς και εναποθέτουν έξω από αυτήν τα κόπρανά τους. Εάν η φωλιά είναι πάρα πολύ βαθιά, βρωμίζουν το γύρω εσωτερικό. Η φωλιά μεγαλύτερης διαμέτρου, επιτρέπει στους νεοσσούς να ελίσσονται πιο ελεύθερα, σε θέσεις όπου ένας γονέας μπορεί να τους βρει και να τους ταΐσει όλους.

Τέλος, το πρωί, περιποιούμαι πρώτα τα κλουβιά με τους νεοσσούς. Ώσπου να τελειώσω τα υπόλοιπα, μια ώρα αργότερα, οι γονείς έχουν το χρόνο να ταΐσουν. Ελέγχω έπειτα τις φωλιές με 4 ή 5 νεοσσούς, για να σιγουρευτώ ότι έχουν ταϊστεί όλοι. Μπορώ να το κάνω, βλέποντας την κίτρινη τροφή στις άκρες του λαιμού. Ακόμα και αφού μεγαλώσουν τα φτερά, τα φυσάω ή τα ανοίγω προσεκτικά κοντά στη βάση του λαιμού, για να δω εάν φαίνεται η "αποθηκευμένη" τροφή σε κάθε πλευρά. Έχω ένα φλιτζάνι με τροφή έτοιμο, ώστε να αφαιρέσω από τη φωλιά και να ταΐσω τους νεοσσούς με τους "άδειους λαιμούς". Αυτή η σίτιση, τους δίνει τη δύναμη να διεκδηκίσουν αποτελεσματικότερα την τροφή από τη μητέρα τους κατά τη διάρκεια της ημέρας, όταν εγώ θα λείπω.

Γυρνώ στο σπίτι και αρχίζω αμέσως να βράζω μια μικρή ποσότητα νερού για να προετοιμάσω τροφή τους. (Ο βρασμός είναι ένα μέσο για την μείωση των βακτηριδίων και των σκληρών στοιχείων του νερού βρύσης. Επιπλέον, οι νεοσσοί προτιμούν την χλιαρή τροφή περισσότερο). Ελέγχω τις φωλιές για ατάιστους νεοσσούς. Τους ταΐζω λίγο, για ενέργεια, χωρίς να χορτάσουν. Θέλω να πάρουν και "μητρικό γάλα ", δεδομένου ότι είναι καλύτερο για τον οργανισμό τους. Μόλις λάβει κάθε νεοσσός την απαιτούμενη ποσότητα τροφής, προχωρώ τον εφοδιασμό με φρέσκια αυγοτροφή σε όλα τα κλουβιά. Λίγο πριν σκοτεινιάσει, ελέγχω τις φωλιές μήπως υπάρχουν νηστικά μικρά. Τις περισσότερες φορές είναι χορτάτα ήδη. Το κάνω αυτό συνήθως, επειδή αν το παραλείψω μια ημέρα, βλέπω τα δυσάρεστα την επόμενη. Το κακό είναι, ότι αυτό συμβαίνει συνήθως στους νεοσσούς, ενός από τα αγαπημένα μου ζευγάρια.

Σε περίπτωση που υπάρχει κάποιος που δεν έχει ταΐσει ποτέ ένα νεοσσό, αυτός είναι ο δικός μου τρόπος: Βράζω μια μικρή ποσότητα νερού και κατεβάζω το σκεύος από τη φωτιά για να το αφήσω να κρυώσει όσο χρειάζεται για τη μίξη. Σε ένα φλιτζάνι, προσθέτω 2 κουταλάκια του γλυκού ξηρά ανάμικτα δημητριακά για μωρά (ανθρώπινα) της Gerber και 1 κουταλάκι του γλυκού αυγοτροφή. Προσθέτω αρκετό από το βρασμένο νερό, που τώρα έχει χλιαρύνει και ανακατεύω τα συστατικά μέχρι να χυλώσει το μείγμα.

Πρέπει να γίνει όσο πυκνό χρειάζεται, ώστε να κολλάει στην άκρη ενός κουταλιού. Για νεοσσούς από μιας έως 5 ημερών, χρησιμοποιώ την επίπεδη άκρη μιας οδοντογλυφίδας. Την βυθίζω στο μείγμα και βάζω μαλακά την άκρη της οδοντογλυφίδας μέσα στο ράμφος, εκεί όπου αρχίζει το δέρμα (στην άρθρωση). Το άγγιγμα αυτών των ευαίσθητων γωνιών του ράμφους, αναγκάζει το μικροσκοπικό πουλί με τα κλειστά μάτια, να κλείσει το ράμφος και συνεπώς "να δαγκώσει" την τροφή.

Προσοχή! Η παραμονή της οδοντογλυφίδας με την τροφή πολύ κοντά στην άκρη του ράμφους, αναγκάζει το πουλί να αντιδράσει στη μυρωδιά και να στραφεί απότομα προς την κατεύθυνση της. Αυτό, το αναγκάζει συχνά να καταπίνει αέρα, ο οποίος γίνεται εμφανής με πρήξιμο στην περιοχή του λαιμού, όπως ένα μπαλόνι. Ξαναβάλετε το στη φωλιά για λίγα λεπτά, έως ότου έτσι αποβληθεί ο αέρας. Μην προσπαθήστε να το αναγκάσετε να φάει, γιατί μπορεί να του προκαλέσετε ασφυξία.

Μετά από 10 ημέρες περίπου, χρησιμοποιώ ένα κανονικό κουταλάκι του γλυκού, με την τροφή προσκολλημένη την άκρη του ακριβώς, έτσι που ο νεοσσός να "τσιμπάει " μόνο την τροφή. Ήδη η αίσθηση του γεμάτου στόματος, το αναγκάζει να το κλείσει γρήγορα και να καταπιεί. Συνεχίστε έως ότου σταματήσει να ζητά τροφή και παρατηρείστε αν τα πλάγια του λαιμού είναι γεμάτα. Ο «γεμάτος» λαιμός, είναι ο τρόπος της φύσης για να βαρύνει και να κατεβάσει τα κεφάλια, ώστε να δώσει και στα υπόλοιπα μικρά μια ευκαιρία.

Επιτρέψτε μου να πω σε όσους έχουν εισαγόμενα timbrados, waterslagers ή rollers, τι διαπίστωσα κατά τη διάρκεια των επισκέψεών μου στην Ευρώπη: Τα πουλιά, εκτρέφονται σε ήρεμα απομακρυσμένα μέρη όπως σοφίτες, υπόγεια ή ειδικά διαμορφωμένα δωμάτια. Τα μέλη της οικογένειας, ξέρουν ότι δεν πρέπει να τα ενοχλούν.

Τα πουλιά στην Ευρώπη, είναι ένα δεύτερο οικογενειακό εισόδημα και ο καθένας καταλαβαίνει ότι η ποιότητα και η ποσότητα σημαίνει χρήματα. Το λέω αυτό, επειδή μερικοί επιθυμούν να καυχηθούν για το πώς οι θηλυκές τους ταΐζουν τους νεοσσούς τους, ακόμη και με τα παιδιά να τρέχουν τριγύρω, τα σκυλιά να γαβγίζουν και "εμένα να μετακινώ την θηλυκιά από τη φωλιά για να δουν τα μωρά της". Εάν αγοράσετε ένα εισαγόμενο πουλί, μπορεί να μην είναι συνηθισμένο σε αυτό το περιβάλλον. Έχω δει ανθρώπους, όχι μόνο να μην μπορούν να αναθρέψουν ούτε έναν νεοσσό, αλλά σε μερικές περιπτώσεις να χάνουν και τις θηλυκές τους.

Αυτή τη χρονιά τουλάχιστον, σεβαστείτε τα εισαγόμενα πουλιά σας εάν τα αναπαράγετε στην κουζίνα ή άλλα πολυσύχναστα μέρη του σπιτιού. Αυτά τα πουλιά μπορεί να μην προσαρμοστούν στο περιβάλλον, όταν μετακινούνται συνεχώς άτομα γύρω τους, ή ακούνε παράξενους δυνατούς ήχους, ειδικά κατά την περίοδο ζευγαρώματος.

Απλά, καταλάβετε και μάθετε ότι οι μικροί φτερωτοί φίλοι μας, είναι πολύ ευαίσθητοι σε όλα τα πράγματα που τους ενοχλούν. Θυμηθείτε ένα πράγμα για τα εισαγόμενα καναρίνια φωνής και αυτά των σοβαρών Αμερικανών εκτροφέων: Κρατιούνται απομονωμένα από άλλα πουλιά για να αποφύγουν τη νόθευση του τραγουδιού. Αυτό το απομονωμένο περιβάλλον, βρίσκεται συχνά σε μια πολύ ήρεμη, απομακρυσμένη περιοχή, ώστε τα πουλιά να μην εκτίθενται σε καθημερινούς δυνατούς ήχους, όπως αντικείμενα που πέφτουν, το χτύπημα μιας πόρτας ή τη δυνατή μουσική, κ.λπ. Επομένως, οποιοσδήποτε από αυτούς τους θορύβους ακουστεί για πρώτη φορά, είναι μια αρκετά τρομακτική εμπειρία.